Бір жігіт ұстазына келіп:

— Ұстаз, мен сізге бір нәрсе айтқым келеді, — дейді.

— Тоқтай тұр, — дейді ұстазы. Айтар сөздеріңді алдымен үш сүзгіден өткізіп ал.

— Үш сүзгі?

— Иә. Ең бірінші – шындық сүзгісі. Маған айтқалы тұрғандарың шындық екеніне сенімдісің бе?

— Жоқ, өзгелерден естігенім…

— Жақсы. Яғни сен оның ақиқат екенін білмейсің. Екінші – жақсылықтың сүзгісі. Ол айтқың келгені жақсы нәрсе ме?

— Жоқ, керісінше…

— Сонда сен шындықты білмесең де жаман нәрсе айтпақсың. Ең соңғысы – игілік сүзгісі. Сенің айтқың келген нәрсеңнің маған, өзіңе пайдасы бар ма?

— Жоқ, жай, айтқым келіп…

— Сонымен, сенің маған айтқың келгеніңде шындық та, жақсылық та, пайда да жоқ. Онда оны айтудың қажеті қанша?

«Мазхаб».