Жұмаш КЕНЕБАЙ, ақын: 

Қазіргі қазақ тойларын жүргізетін асабасымақтардың ауыздарына не келсе, соны көкіп, «мұнда үлкен отыр-ау, кіші отыр-ау» демей неше түрлі сұмдық қылықтар көрсететіні, қаптаған әншісмыақтардың фонограммамен өтірік ән айтқан болып, той иелерінің қалтасын қағып алатындары, ол аз десеңіз әдепсіз қазақ қыздарының тыр жалаңаш билеп, күйлеген сиырдай еркектерге асылып жататыны, ал, тойға келгендердің беттерін басып ұялудың орнына бұл жалаңаш қаншықтарға көзін сатып, мәз болатындары, жап-жас әйелдердің асабаның үйретуімен аласа орындықтарға талтайып мініп алып, итеңдейтіндері, екі бұттың ортасына қыстырылған бананды аузымен тістеп, небір ұятсыздыққа, арсыздыққа баратын қазақ қаншықтықтарының осыншама құлдырап кеткендеріне не айтарыңды білмейді екенсің…

Ашығын айтатын болсақ, еліміздегі барлық қалалардағы: қонақүйлер, моншалар, сауналар, ресторандар, притондар, жекелеген пәтерлер, т.б. орындар – өріп жүрген жезөкшелер екені өтірік пе? Оларға еркек атаулының бәрі бір: ол жас па, кәрі ме, дінсіз бе, тілсіз бе, кәпір ме, христиан ба, иуда ма, будда ма, негір ме, қытай ма, орыс па, кәріс пе, шошқа ма, басқа ма?.. Сол арсыздарға «әй!», дейтін – әже, «қой!» – дейтін қожа» табылмағаны ма?